W poprzednim artykule omówiliśmy anatomię migdałków i ich rolę w układzie odpornościowym. W tym artykule przyjrzymy się różnym rodzajom nabłonka migdałków, w tym rogowatemu i warstwowemu. Wyjaśnimy również, w jaki sposób migdałki przyczyniają się do zwiększenia odporności, rozprzestrzeniając się na otaczające je przestrzenie. Na koniec zastanowimy się, w jaki sposób migdałki wpływają na układ odpornościowy i czy można na nie oddziaływać za pomocą nowoczesnych strategii szczepień.
Zapraszamy do lektury artykułu, który jest owocem naszego partnerstwa z beautyfox.pl
Nabłonek migdałkowy warstwowy, płaski i rogowaciejący
Nabłonek migdałkowy warstwowy, płaski i rogowaciejący występuje w migdałkach ludzkich. Nabłonek migdałka jest heterogenny i składa się z dwóch typów aktywnego nabłonka różnicującego. Krypty migdałka znajdują się w pobliżu tkanek limfoidalnych i nabłonkowych i pełnią ważną funkcję immunologiczną.
Skład keratyny nabłonka migdałka płaskiego i warstwowego różni się w poszczególnych regionach i na różnych etapach rozwoju patologicznego. We wszystkich trzech typach na skład keratyny i morfologię warstwy nabłonkowej wpływa środowisko. W nabłonku płaskim nieretikulowanym komórki są płaskie, natomiast w nabłonku płaskim retikulowanym komórki są prostopadłościenne.
Bogaty w komórki limfoidalne
Migdałek jest skupiskiem tkanki limfoidalnej występującym wokół otworów dróg oddechowych i pokarmowych. Znany jest również jako pierścień Waldeyera. Migdałek gardłowy znajduje się w górnej, tylnej części gardła i jest pokryty pseudostratyfikowanym nabłonkiem kolumnowych komórek rzęskowych. W migdałku gardłowym znajdują się również krypty, które są słabo widoczne w świeżej tkance.
Guzki limfatyczne migdałka gardłowego składają się głównie z limfocytów B. Limfocyty T i aktywowane limfocyty B są w większości złożone z limfocytów B. Limfocyty T i aktywowane limfocyty B zajmują inne obszary. Naczynia postkapilarne są wspólne dla tkanek limfoidalnych i pełnią ważną funkcję w „naprowadzaniu” krążących limfocytów. Tkanka limfatyczna związana z migdałkami jest niezbyt dobrze zachowana i występują w niej żyłki postkapilarne.
Rozprzestrzenia się do otaczających przestrzeni
Migdałek jest częścią ciała znajdującą się w gardle i na bocznej ścianie gardła. Tkanki te charakteryzują się dużym obszarem odsłoniętej tkanki powierzchniowej i często wymagają więcej krwi niż otaczające je struktury. Migdałek bierze również udział w odpowiedzi immunologicznej, głównie dzięki wyspecjalizowanym komórkom wychwytu antygenów powierzchniowych (SACC), które są odpowiedzialne za wychwytywanie antygenów patogenów. Następnie SACC przekazują informacje o obcym patogenie do komórek M, które inicjują kaskadę immunologiczną.
Nabłonek migdałka jest wysoce zmodyfikowaną formą nabłonka płaskiego warstwowego i zawiera również limfocyty. Nabłonek migdałka składa się z pojedynczych lub podwójnych warstw komórek przypominających krypty, z okrągłymi/owalnymi jądrami. Nabłonek migdałka jest wyspecjalizowanym przedziałem, który ułatwia bezpośredni transport antygenów do limfocytów T i innych komórek odpornościowych. Zawiera również dużą pulę immunoglobulin, które są niezbędne dla funkcji immunologicznych migdałka.
Przyczynia się do modulacji immunologicznej
Migdałki są narządami złożonymi głównie z komórek B i są najbardziej aktywne immunologicznie we wczesnym wieku. Mimo że przerost migdałków występuje u niektórych dorosłych i dzieci, choroba ta stanowi powszechne obciążenie dla zdrowia publicznego. Charakteryzuje się ona powtarzającą się podczas snu niedrożnością górnych dróg oddechowych, co prowadzi do hipoksemii i zmniejszenia wentylacji. Pacjenci z OSA mają podwyższone stężenie cytokin zapalnych we krwi.
W chorobach zakaźnych, zapalnych i autoimmunologicznych komórki B odgrywają kluczową rolę w odpowiedzi immunologicznej. Modulują one procesy patologiczne i fizjologiczne poprzez produkcję i prezentację przeciwciał i cytokin. W migdałkach obecnych jest kilka typów komórek B, które stanowią użyteczny model do badania ich roli w patogenezie chorób. Różne czynniki środowiskowe i czynniki gospodarza mogą również przyczyniać się do rozwoju choroby przewlekłej.
Niezbędne w planowaniu przedoperacyjnym
Zrozumienie anatomii migdałków jest niezbędne w planowaniu przedoperacyjnym zabiegów chirurgicznych na nabłonku migdałków. Anatomia migdałków pozwala chirurgom określić najlepszą technikę usuwania zmian migdałkowych i prawdopodobieństwo pomyślnego wyniku. Ponadto znajomość anatomicznych czynników ryzyka jest niezbędna do przewidywania odpowiedzi na leczenie. Na przykład w przypadku zmian migdałków podniebiennych, które zajmują gardło, konieczne może być zastosowanie metody przezustnej z użyciem robota.
Gardło jest narządem oddechowym położonym między podstawą czaszki a dolną granicą chrząstki tarczowatej. Jest to mięśniowo-błoniasta rura pokryta trzema mięśniami wewnętrznymi i zewnętrznymi zwężającymi, która odgrywa kluczową rolę w połykaniu. Migdałki są położone w sąsiedztwie środkowej części gardła – jamy ustnej i nosowej. Tworzą one pierścień zwany pierścieniem migdałkowym Waldeyera.
Podobne tematy